Groeien moet, zo luidt het thema van dit magazine. Moet dat echt? Groei kan namelijk ook verkeerd uitpakken en in sociaal en economische opzicht is groeien bepaald geen eenvoudige opgave.
We leven in een wereld waarin groei leidt tot welvaart. Het vooruitzicht van welvaart klinkt verleidelijk. Daarom hebben we onze welvaart de laatste decennia in een recordtempo een boost gegeven. Een geweldige prestatie, dat is zeker. Echter, daar kleeft ook een nadeel aan. De nieuwe generatie groeit namelijk op met het idee dat welvaart normaal is. En dat is het geenszins.
Die generatie wordt in weelde grootgebracht, terwijl het juist zo belangrijk is om te ervaren wat het is om te moeten strijden voor een deugdelijke boterham. Omdat alles in het leven steeds meer geld kost en niets zomaar komt aanwaaien. Ik denk dat hier een schone taak is weggelegd voor de hedendaags opvoerders.
Maar er wacht ons misschien nog wel een veel grotere uitdaging. De groei van onze maatschappij heeft Moeder Aarde uitgeput. Hoewel de hype van de duurzaamheid eerder deze eeuw een opleving had, lijken we de prioriteit van een groen bestaan, onder invloed van de rechtse politiek, weer te vergeten. Terwijl het toch echt vijf voor twaalf, misschien zelfs wel vijf over twaalf is. Een groene wereld moet daarom bij iedereen weer hoog op de agenda komen te staan. Dat economisch groei noodzakelijk is met een vergrijzende bevolking, een geldbeluste overheid en schaarste die prijzen opdrijft, staat voor mij als een paal boven water. Maar we zullen nieuwe regels aan die groei moeten hangen. En daarmee kom ik op het sociale aspect. Zijn wij bereid om alleen nog maar in schone auto’s te rijden? Willen we klimaatvernielende vliegtuigen in de ban doen, waardoor we dus niet naar Bali op vakantie kunnen? Zijn we bij machte om milieuverwoestende industrieën te verbieden? Dat moeten namelijk absolute voorwaardes zijn.
Dus groeien moet. Eens. Maar als dat niet op een groene manier kan, dan maar niet. Want verwend of niet, het is onze plicht om de aarde aan de volgende generaties in een behoorlijke staat achter te laten.
| Page 42 | Page 46 |